Konna sikawka parowa

Rys historyczny:
Wśród najoryginalniejszych eksponatów w kolekcji Centralnego Muzeum Pożarnictwa miejsce swoje znalazła pompa parowa wyprodukowana w 1894 r. Dziewiętnastowieczny sprzęt będący odpowiedzią na zagrożenia jakie niosła ze sobą doba industrializacji powstał w lipskiej Fabryce Sprzętu Gaśniczego G.A. Jaucka. Historia zakładu początkowo zajmującego się odlewnictwem sięga 1796 r. Z biegiem lat fabryka rozpoczęła produkcję armatury pożarniczej, w tym również od 1877 r. strażackich sikawek parowych. Fakt ten pozwolił zakładom zająć miejsce wśród czołowych producentów sprzętu gaśniczego w Europie.

Działanie muzealnej maszyny:
Podczas pożaru pompa obsługiwana była przez czterech strażaków i zastępowała pracę czterech sikawek ręcznych. Umożliwiała to para napędzająca umieszczony w pozycji poziomej tłok. Powstawała ona w kotle, pod którym rozpalano ogień, a paliwem było drewno i węgiel. Kocioł dostarczyła firma Brede, działająca w okolicach Lipska. Dzięki użyciu przełącznika możliwy był również awaryjny rozruch pompy za pomocą siły ludzkich mięśni, w przypadku, gdy w kotle nie wytworzyło się jeszcze odpowiednie ciśnienie. Pompa osiągała wydajność 600 do 800 litrów wody na minutę przy mocy 12 KM i podawała wodę na odległość 40 m.

Wiadomości z katalogu:
Pompy Jaucka reklamowane były jako tanie i niezawodne, co sprawiało, że cieszyły się dużą popularnością w wielu wysoko uprzemysłowionych miastach niemal całej Europy. Muzealny egzemplarz został zakupiony wraz z oprzyrządowaniem za 6500 marek dla Ochotniczej Straży Pożarnej miast Bielska i Białej. Po długoletniej służbie strażacy przekazali unikatową pompę do Centralnego Muzeum Pożarnictwa.