Leon Frączek urodził się 16 maja 1902 r. w Morawskiej Ostrawie (obecnie Czechy). Tam ukończył prywatną Polską Szkołę Ludową. Jako 14-letni młodzieniec opuścił dom rodzinny i zgłosił się do biura werbunkowego Legionów Polskich w Krakowie, jednakże z uwagi na młody wiek nie został przyjęty. L. Frączek pozostał w Krakowie kształcąc się w Naukowym Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym i na Wydziale Mechanicznym w Państwowej Szkole Przemysłowej.
W 1920 r. na hasło „Stań do broni Ojczyzna w niebezpieczeństwie” wstąpił do Armii Ochotniczej pod dowództwem J. Piłsudskiego. Krwawy trud zaowocował zwycięstwem i rozgromieniem armii sowieckiej. Po wojnie w obronie granic pracował w najbardziej prestiżowych zakładach, zdobywając gruntowną wiedzę techniczną, były to: Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce w Chrzanowie, Zakłady H. Cegielskiego w Poznaniu i Unia Strażacka we Lwowie.
W 1936 r. L. Frączek założył firmę Pożarnicze Zakłady Mechaniczne w Poznaniu. Zdobyte wcześniej doświadczenie zaowocowało dynamicznym rozwojem firmy, w której zaprojektowano i wdrożono do produkcji 3 rodzaje motopomp przenośnych o wydajność 300, 700 i 950 l/min., a także autopompę do samochodu Polski Fiat o wydajność 2000 l/min. Produkcja obejmowała ponadto komplet wyposażenie do pomp strażackich, armaturę do węży, sikawki ręczne, wózki rekwizytowe, beczkowozy, zbiorniki i zwijadła.
Pomyślny rozwój firmy przerwała II wojna światowa, w której L. Frączek uczestniczył jako żołnierz broniąc linii kolejowej w okolicach Siedlec i Łukowca przed atakami samolotów niemieckich. Następnie w nierównym boju z kolejnym napastnikiem nacierającym od wschodu został ranny w bitwie pod Kiwercami 18 września 1939 r. i jako jeniec dostał się do obozu w Kozielsku. W ramach wymiany jeńców pomiędzy okupantem niemieckim i sowieckim w grudniu 1939 r. uwięziono go w Żaganiu, następnie w Willingen (Niemcy), skąd udało mu się zbiec. Wytwórnię motopomp w Poznaniu przejęli Niemcy.
W czasie okupacji Leon Frączek znalazł zatrudnienie w fabryce lokomotyw w Chrzanowie. Ukończył po wojnie studia inżynierskie, pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w przemyśle węglowym w Katowicach, w Hucie Łabędy, w Hucie 1 Maja w Gliwicach i w Hucie Baildon w Katowicach, skąd przeszedł na emeryturę w 1968 r. Na emeryturze L. Frączek pracował w Katedrze Fizyki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie tworzył modele sprzętu naukowego. Wierny swoim zasadom uczył młodzież nie tylko wiedzy technicznej ale i prawdziwej historii. Jako jeniec Kozielska posiadał dokumentację Katynia, którą potajemnie rozprowadzał na Uniwersytecie. Z tego powodu wydany został przez tajnego agenta UB i w następstwie brutalnie wyrzucony z pracy. L. Frączek zmarł 3 grudnia 1992 r. w Katowicach. Pogrzeb odbył się w Czechowicach-Dziedzicach w asyście wojska z należytymi honorami.