Emile Delahaye urodził się w 1843 w Tours – mieście w środkowej Francji. Obok Louisa Renault należał do pionierów francuskiej motoryzacji. Studiował inżynierię na „Arts et Metiers ParisTech” – elitarnej szkole inżynierskiej.
Działalność gospodarczą rozpoczął w rodzinnym Tours, gdzie zakupił warsztat, w którym produkował cegły i wyroby ceramiczne. Wkrótce przestawił produkcję na pompy przemysłowe i silniki parowe. Od 1888 r. produkował silniki do statków parowych.
Emil Delahaye zwrócił uwagę na rodzącą się motoryzację. W 1894 r. zbudował samochód i zaprezentował go na pokazach automobilowych w Paryżu. Fabryka specjalizowała się w produkcji samochodów, zasłużyła się w motoryzacji francuskich straży pożarnych, w szczególności Paryża. W 1907 r. tamtejsza jednostka ze stolicy zakupiła samochód tej firmy z autopompą „Farcot”, pierwszy tego typu w kraju.
Popyt na sprzęt strażacki skłonił zarząd fabryki do uruchomienia działu pożarniczego. W latach 20. i 30. XX w. firma produkowała ciężarówki pożarnicze wyposażone w autopompę o wydajności 2000 l/min, ponadto: autodrabiny, cysterny i sanitarki. Oprócz podwozi samochodowych produkowano motopompy przewoźne-dwukołowe własnej konstrukcji. Dla jednostek o mniejszych zasobach finansowych skonstruowano motopompę o mniejszej wydajności i gabarytach. Producent nazwał ją „Federation” (Związkowa) na cześć Francuskiego Narodowego Związku Straży Pożarnych.
Firma Delahaye poszukiwała rynków zbytu zagranicą. Głównym przedstawicielem na Polskę została firma „Auto-Koncern” z siedzibą w Warszawie. „Auto-Koncern” prowadził tam sklep i salon samochodowy, jeden z pierwszych w stolicy.
Na polski rynek skierowano wspomnianą motopompę „Federation”. Napędzał ją silnik jednocylindrowy. Wydajność pompy wynosiła ok. 250 l/min. Pompa posiadała trzy cylindry. Zbiornik paliwa mieścił 3 litry. Wąż ssący o średnicy 40 mm potrafił zassać wodę z głębokości do 7 metrów. Istniała możliwość zakupu dwukołowego wózka. Na wózku producent montował skrzynkę na narzędzia mogącą pomieścić: 80 metrów węża o średnicy 45 mm, dwa hydranty, topór, sznury i komplet kluczy.
Eksponat przekazała do CMP w sierpniu 1979 r. Ochotnicza Straż Pożarna z małej wioski Sierbowice koło Pilicy.