W latach 80. XIX w. bracia Juliusz i Maurycy Deutsch zbudowali małą przędzalnię w Buczkowicach koło Bielska. W 1889 r. pożar zniszczył halę fabryczną.
Bracia Deutsch przenieśli działalność gospodarczą do dynamiczne rozwijającego się Bielska. W 1898 r. uruchomiono tam przędzalnię juty i produkcję worków, w 1919 r. tkalnię techniczną do produkcji rzemieni. W okresie międzywojennym prowadził firmę Oskar Deutsch – syn Maurycego.
Pod koniec lat 20. XX w. rozszerzono wytwórczość o płótna żaglowe, następnie otworzono dział impregnacyjny i tekstylny. W 1933 r. firma zakupiła hale fabryczne w Aleksandrowicach koło Bielska.Funkcjonowały tam przędzalnie i tkalnie płótna, farbiarnia i apretura (dział uszlachetnia materiałów). W latach 30. XX w. fabryka należała do największych w Polsce.
W dziale „Tkalnia techniczna” wytwarzano węże strażackie. Surowiec, czyli: konopie, len i przędzę bawełnianą przerabiano we własnych przędzalniach. W tkalni technicznej wytwarzano węże tłoczne i ssawne o kilku średnicach, ponadto węże gumowane w dwóch typach twardości. W tkalni produkowano także linki strażackie i pasy parciane w kilku rozmiarach. Wyroby strażackie fabryki Bracia Deutsch posiadały atest Związku Straży Pożarnych RP. Do dystrybucji produktów otwarto przedstawicielstwa w: Warszawie, Łodzi, Katowicach, Poznaniu, Lwowie, Wilnie, Krakowie, Białymstoku i Gdańsku.W ten sposób produkty docierały do straży pożarnych na terenie całego kraju.
W 1935 r. Oskar Deutsch przekształcił firmę w spółkę akcyjną pod nazwą Zakłady Przemysłowo Włókiennicze „Lenko”. Firma zatrudniała 167 urzędników i ok. 2.400 robotników.W 1939 r. Niemcy wywłaszczyli rodzinę Deutsch. Produkcję przestawiono całkowicie na potrzeby niemieckiego wojska.
W 1947 r. fabrykę upaństwowiono. Zakład przyjął nazwę Bielskie Zakłady Przemysłu Lniarskiego „Lenko”. Wytwarzał przędzę jutową i konopną oraz tkaniny na bazie polskiego lnu i konopi.
Na fotografiach zarząd fabryki w okresie międzywojennym i Oskar Deutsch