Mundury OSP Niepokalanów

Historia OSP Niepokalanów
Kiedy w 1927 r. ojciec Maksymilian Kolbe i towarzyszący mu bracia zbudowali pierwsze drewniane budynki klasztoru w Niepokalanowie w ich głowach zrodziła się myśl o konieczności ochrony dobytku zgromadzonego z wielkim trudem. W 1928 r. rozpoczęto gromadzenie podręcznego sprzętu pożarniczego, a inspektor pożarnictwa Kazimierz Uzarowicz zaproponował założenie własnej placówki ochotniczej straży pożarnej.
W 1931 r. zakonnicy zakupili sikawkę i potrzebny sprzęt, przeszli kurs szkoleniowy, zakończony 2 lipca 1931 r. Tak rozpoczęła się działalność strażaków ochotników w Niepokalanowie .

Mundury OSP Niepokalnów
W zbiorach Centralnego Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach znajduje się strój wyjściowy OSP w Niepokalanowie. Składa się na niego tunika czarna z kapturem, biały sznur z trzema węzłami symbolizującymi rady ewangeliczne (dobrowolne ubóstwo, czystość i posłuszeństwo), pas skórzany z koalicyjką i czapka rogatywka.
Podczas akcji strażacy na habit zakładali czarny bawełniany fartuch z rękawami, pas bojowy z toporkiem w pochewce oraz hełm ludwikowski wzór 28 zaprojektowany przez Józefa Tuliszkowskiego. Z czasem habity skrócono do kolan i zakładano pod nie czarne spodnie. Dawniej habity oraz fartuchy szyte były w klasztornej krawczarni. Tego typu mundury bojowe używane były do 1995 r., kiedy to powstał Krajowy System Ratownictwa. Obecnie używane jest umundurowanie ogólnie przyjęte dla straży pożarnych. Do ciekawostek należy fakt, ze strażacy z Niepokalanowa nie noszą na habitach odznaczeń i medali, jedynie na koalicyjkę przypinają odznakę za wysługę lat.