Protoplastą rodu związanego zawodowo z produkcją pomp był John Gwynne. Urodził się w 1804 r. w Londonderry (Irlandia Północna), zmarł w 1855 r. W 1849 r. założył własną firmę, która przekształciła się w fabrykę. Od 1882 r. produkowano na dużą skalę: urządzenia hydrauliczne, silniki do statków i boilery.
Z początkiem lat 30. XX wieku konstruowano pożarnicze motopompy przewoźne-dwukołowe. Ich wydajność wynosiła od 600 do 700 litrów na minutę. Od 1937 r. firma produkowała także armaturę pożarniczą.
Napięta sytuacja polityczna z końca lat 30. XX w. oraz zagrożenie działaniami wojennymi skłoniły rząd brytyjski do zwiększenia produkcji motopomp pożarniczych o dużej wydajności, przeznaczonych do gaszenia pożarów powstałych na skutek bombardowań. Był to świetny okres dla producentów motopomp w Anglii.
W latach 1939-45 firma „Gwynne Pumps” wyprodukowała ok. 5 tys. motopomp przewoźnych. W motopompach tych montowano silniki samochodowe znanej londyńskiej firmy „Standard Motor Company”. Sprzęt ten przekazywano strażom pożarnym w dużych miastach i wojsku.
Po zakończeniu II wojny światowej odnotowano w Anglii nadwyżki motopomp. Sprzęt ten przekazywano w ramach pomocy UNRRA do krajów bloku socjalistycznego. W latach 1945-46 trafiło do Polski ok. 1.346 motopomp, z tego 304 „Standard-Gwynne”.
Jedna z nich trafiła do Ochotniczej Straży Pożarnej w Libiążu koło Chrzanowa. Motopompę wyprodukowano ok. 1940 r. Jej korpus osadzono na dwukołowym podwoziu wyposażonym w hak holowniczy. Na obszernej przyczepie zamontowano po bokach dwie skrytki na osprzęt oraz węże ssawne. Po przybyciu strażaków na miejsce istniała możliwość zdjęcia motopompy z przyczepy i jej transportu na miejsce akcji.
Transport ręczny ułatwiały dwa koła, które tocząc się po ziemi przypominały działanie taczki. Pod względem konstrukcji była to pompa wirowa, odśrodkowa o wydajności 870 litrów na minutę. Motopompę napędzał czterocylindrowy silnik firmy „Standard Motor Company” o mocy 27 KM. Sprzęt wyeksponowano w dziale motopomp przewoźnych.