Ekspozycja stała poświęcona umundurowaniu w CMP rozpoczyna się od mundurów paradnych i bojowych Ochotniczej Straży Pożarnej z Niepokalanowa.
Historia OSP Niepokalanów sięga lat dwudziestych ubiegłego wieku. Ojciec Maksymilian Kolbe w 1927 roku założył klasztor „Niepokalanów” zakonu Franciszkanów. Budynki były drewniane, a dachy kryte papą, dlatego ryzyko wybuchu niszczącego pożaru było duże. W 1928 r. rozpoczęto gromadzenie podręcznego sprzętu pożarniczego, a inspektor pożarnictwa Kazimierz Uzarowicz zaproponował założenie własnej placówki ochotniczej straży pożarnej. Początkowo straż zakonna miała gasić pożary tylko na terenie klasztornym, jednak coraz częściej bracia byli proszeni o ratowanie dobytku mieszkańców, mieszkających w pobliżu.
Do 1999 roku, kiedy to OSP Niepokalanów włączono do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego, zakonnicy wyjeżdżali do akcji w swoich codziennych strojach, czyli habitach, na które zakładano specjalne kaftany. Ta forma odzieży bojowej była specjalnie skrócona, zabezpieczając przed ogniem. Można ją zobaczyć na ekspozycji w CMP.
Dopiero wejście jednostki do KSRG wymusiło używanie standardowych strojów ochronnych, znanych z innych jednostek straży pożarnej. Strój ten wyróżnia się napisem „OSP Niepokalanów” oraz herbem, na którym widnieje zakonnik w habicie, gaszący pożar i stojąca za nim Matka Boża.
W zbiorach Centralnego Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach znajduje się także strój paradny klasztornej OSP w Niepokalanowie. Składa się na niego tunika czarna z kapturem, biały sznur z trzema węzłami symbolizującymi rady ewangeliczne (dobrowolne ubóstwo, czystość i posłuszeństwo), pas skórzany z koalicyjką i czapka rogatywka.
Mundury OSP Niepokalanów wyeksponowane zostały w segmencie ze sztandarami i mundurami, który znajduje się na I piętrze hali nr 1.