Fabryka Konrada Magirusa powstała w 1864 r. Młodego konstruktora pochłaniała praca nad nowatorskimi rozwiązaniami. W 1872 r. skonstruował łatwą w obsłudze, wolnostojącą, dwukołową drabinę o ręcznym wysuwie przęseł, nazwaną potem „drabiną ulmską”. Następnie powstały drabiny dwukołowe z możliwością transportu ręcznego i konnego, których zasięg wynosił do 16 do 24 m.
Pierwsza drabina obrotowa zabudowana na wozie napędzanym silnikiem parowym zjechała z taśmy produkcyjnej Magirusa w 1904 r. Od lat 20. XX wieku montowano drabiny na podwoziach ciężarówek.
W zbiorach CMP znajduje się autodrabina Magirus z 1927 r. wykonana na zamówienie Zawodowej Straży Pożarnej w Katowicach. Producent wykonał napisy do sterowania drabiną w języku polskim. Samochód napędzał czterocylindrowy silnik benzynowy o mocy 70 KM własnej konstrukcji. Na samochodzie zamontowano drabinę obrotową o wysuwie 30m, napędzaną za pomocą przekładni z silnika samochodu. Była to jedna z ostatnich wersji drabin drewnianych Magirusa.
Po II wojnie światowej historia autodrabiny prowadzi z Katowic do Mysłowic, gdzie w 1954 r. powołano Zawodową Straż Pożarną z komendantem Henrykiem Chruzikiem – założycielem Muzeum Pożarnictwa. Po wyeksploatowaniu autodrabina trafiła do Muzeum Pożarnictwa. Na środkowej części ustawiono motopompę firmy Magirus typu Goliat III z 1942 r.