Centralne Muzeum Pożarnictwa

  • BIP
  • Warto odwiedzić
  • PZG Oddział Mazowiecki
  • Strona Główna
  • Wydarzenia
  • O Muzeum
    • Informacje Ogólne
    • Kierownictwo
    • Biblioteka
    • Wydawnictwa
    • Historia
  • Ekspozycja
  • Zaplanuj wizytę
    • Godziny otwarcia
    • Ceny biletów
    • Co zwiedzający wiedzieć powinien
    •  Regulamin monitoringu wizyjnego
  • Edukacja
  • Dostępność
  • Kontakt
WIRTUALNE
MUZEUM

Wydarzenia

piątek, 17 kwietnia 2020 / Published in Wydarzenia

Odcinek 17. Tatra 148 – duma Czechosłowacji

W czeskiej Koprzywnicy produkowano od lat 20. XX w. m.in. pożarnicze Tatry. Popularnymi w krajach bloku socjalistycznego były powojenne modele pożarnicze na podwoziach ciężarowych 805 i 111 – ten drugi jako dźwig pożarniczy. W 1956 r. wdrożono do produkcji Tatrę 137. Wyróżniała się ona półokrągłą maską silnika. Następczynią wersji 137 została od 1959 r. Tatra 138.

W temacie pożarnictwa należy zatrzymać się na modelu Tatry 148, na której budowano różnorodne zabudowy pożarnicze. Uprzemysłowienie państw bloku socjalistycznego stworzyło nowe perspektywy rozwoju. W ramach prac Rady Wzajemnej Pomocy podjęto decyzję o produkcji w Tatrze samochodu ciężarowego o dużej nośności i eksportowaniu go do zaprzyjaźnionych państw socjalistycznych. Docelowa produkcja Tatry miała wynosić aż 10 tys. rocznie. Do 1982 r. powstało 45 wersji ciężarowych Tatr 148.

Jedno z podwozi, oznaczone symbolem „T 148 PP 4 V”, przeznaczono do zabudowy pożarniczej. Pojazd  tan kierowano do straży pożarnych w dużych zakładach przemysłowych, w szczególności petrochemicznych.

Centralne Muzeum Pożarnictwa posiada w zbiorach ten właśnie model. Napędzał go silnik o mocy 212 KM. Wyposażono go w przekładnię  pięciobiegową zsynchronizowaną od 2 do 5 biegu. Średnie zużycie paliwa wynosiło 39 l/100 km. Tara 148 poruszała się z maksymalną prędkością 71 km/h. W kabinie zasiadała trzyosobowa załoga. W modelu tym zabudowę pożarniczą wykonywała norweska firma „Skuteng” z Oslo. W obszernej skrzyni zamontowano kombinowany zbiornik wody i środka pianotwórczego na 4 lub 6 tys. litrów. Pompa wodna (jednostopniowa) posiadała wydajność 4 tys. l/min przy ciśnieniu 10 atmosfer. Działko wodno-pianowe (sterowane elektro-hydraulicznie) miało wydajność 2400 l/min. Firma Skuteng zamontowała dwa urządzenia do szybkiego natarcia ze zwijadłem i wężem wysokociśnieniowym (30m) oraz z prądownicą pianową o wydajności 400 l/min. „Tatrę” przekazała do muzeum OSP Siedliska.

  • Polityka prywatności
Centralne Muzeum Pożarnictwa

© Copyright Centralne Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach 2021. All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone.     Szlak Zabytków Techniki

TOP Przejdź do treści
Otwórz pasek narzędzi Ułatwienie dostępu dla osób ze szczególnymi potrzebami

Ułatwienie dostępu dla osób ze szczególnymi potrzebami

  • Powiększ CzcionkęPowiększ Czcionkę
  • Pomniejsz CzcionkęPomniejsz Czcionkę
  • Odcienie SzarościOdcienie Szarości
  • Wysoki KontrastWysoki Kontrast
  • NegatywNegatyw
  • Jasne tłoJasne tło
  • Podkreślone linkiPodkreślone linki
  • Resetuj Resetuj
  • Film dla osób głuchoniemychFilm dla osób głuchoniemych
  • Wniosek dla osób głuchoniemychWniosek dla osób głuchoniemych