Centralne Muzeum Pożarnictwa

  • BIP
  • Warto odwiedzić
  • Strona Główna
  • Wydarzenia
  • Konferencja 22.09.2022
  • O Muzeum
    • Informacje Ogólne
    • Kierownictwo
    • Biblioteka
    • Wydawnictwa
    • Historia
  • Ekspozycja
  • Zaplanuj wizytę
    • Godziny otwarcia
    • Ceny biletów
    • Co zwiedzający wiedzieć powinien
    •  Regulamin monitoringu wizyjnego
  • Edukacja
  • Kontakt
WIRTUALNE
MUZEUM

Wydarzenia

piątek, 29 maja 2020 / Opublikowane w Wydarzenia

Historia na weekend. Fabryka St. Trębickiego

Firma  powstała w 1905 r. pod nazwą „Krajowa Fabryka Pomp i Narzędzi Ogniowych”. Trębicki już na przełomie XIX i XX w. brał udział w wystawach sprzętu pożarniczego w Moskwie, Londynie i Berlinie.

Dzięki kontaktom z najlepszymi producentami w Europie zyskał wiedzę z zakresu techniki gaśniczej. Początkowo siedziba firmy mieściła się przy ul. Kopernika w Warszawie.

Oprócz ręcznych sikawek przenośnych i wozów konnych produkował hydrofory do napełniania beczek, drewniane drabiny hakowe i przystawne, topory, beczki przewożone na wozach konnych. Sprzedawał też umundurowanie, naramienniki, patki i oznaczenia korporacyjne.

W zbiorach Centralnego Muzeum Pożarnictwa znajduje się hydrofor zbliżony konstrukcją do urządzenia produkowanego w fabryce Trębickiego. Sprzęt ten nie służył bezpośrednio do gaszenia pożarów, lecz do przepompowywania wody do drugiej sikawki ręcznej ustawionej w rejonie pożaru lub do beczkowozu. Jako osprzęt do hydroforu Trębicki oferował dwukołowy wózek do transportu, wyposażony w zawiasy umożliwiające zsunięcie go  na ziemię, bez potrzeby dźwigania. Sam hydrofor składał się z powietrznika, dwóch tłoków i cylindrów o średnicy sześć i pół cala. Hydrofor napełniał beczkę o pojemności ok. 300 litrów w czasie 1 minuty.

Strażom pożarnym oferowano zakup węża tłocznego gumowego o długości 3,5m z sitem oraz węża wylotowego o długości 9m z kolanem umożliwiającym łatwiejsze włożenie do beczki. W zestawie był też łącznik i prądownica. Hydrofor obsługiwało dwóch strażaków.

Z początkiem lat 30. XX w. fabryka zmieniła nazwę na „Zakład Budowy Pomp i Urządzeń Przeciwpożarowych”. Funkcjonowały w niej działy: pożarniczy, pomp i sanitarny. W połowie lat 30. XX w. fabryka wyspecjalizowała się w produkcji pomp studziennych, aparatów do oczyszczania wody, hydroforów elektrycznych, pomp odśrodkowych, zatracając charakter stricte pożarniczy.

 

 

  • Polityka prywatności
Centralne Muzeum Pożarnictwa

© Copyright Centralne Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach 2021. All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone.     Szlak Zabytków Techniki

TOP Skip to content
Open toolbar

Ułatwienie dostępu dla osób ze szczególnymi potrzebami

  • Powiększ Czcionkę
  • Pomniejsz Czcionkę
  • Odcienie Szarości
  • Wysoki Kontrast
  • Negatyw
  • Jasne tło
  • Podkreślone linki
  • Reset
  • Film dla osób głuchoniemych
  • Wniosek dla osób głuchoniemych